Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νήσοι Σολομώντα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 8°00′00″S 159°11′00″E / 8°S 159.1833°E / -8; 159.1833

Νήσοι Σολομώντα
Solomon Islands

Σημαία

Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: To Lead is to Serve
Το να ηγείσαι σημαίνει να υπηρετείς
Εθνικός ύμνος: God Save Our Solomon Islands
Ο θεός σώζει τα νησιά του Σολομώντα
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
και μεγαλύτερη πόληΧονιάρα
9°26′00″S 159°57′00″E / 9.4333°S 159.95°E / -9.4333; 159.95 (Χονιάρα)
Αγγλική
Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Κάρολος Γ΄
Ντέιβιντ Τίβα Κάπου
Τζερέμια Μανέλε
Ανεξαρτησία
Από το Ην. Βασίλειο

7 Ιουλίου 1978
 • Σύνολο
 • % Νερό
Ακτογραμμή

28.450 km2 (142η)
3,2
5.313 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2024 
 • Απογραφή 2016 
 • Πυκνότητα 

750.325[1] (167η) 
599.419  
26,4 κατ./km2 (193η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2019)
 • Κατά κεφαλή 

1,479 δισ. $[2] (169η)  
2.307 $[2] (130η) 
ΑΕΠ (ονομαστικό)
 • Ολικό  (2019)
 • Κατά κεφαλή 

1,511 δισ. $[2] (169η)  
2.357 $[2] (130η) 
ΔΑΑ (2021)Μείωση 0,564[3] (155η) – μεσαίος
ΝόμισμαΔολάριο των Νήσων του Σολομώντα (SBD)
(UTC +11)
Internet TLD.sb
Οδηγούν στααριστερά
Κωδικός κλήσης+677

Οι Νήσοι του Σολομώντα είναι κράτος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό στο Αρχιπέλαγος του Σολομώντα. Πρωτεύουσα του κράτους είναι η Χονιάρα. Η πλειονότητα των κατοίκων της χώρας είναι Μελανήσιοι, οι πρόγονοι των οποίων αποίκησαν τα νησιά του αρχιπελάγους από το 1000 π.Χ.. Το 1893 η χώρα έγινε αποικία της Βρετανίας από την οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1978 στο πλαίσιο της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Τα νησιά του αρχιπελάγους και κυρίως το Γκουανταλκανάλ, ήταν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θέατρο πολύνεκρων μαχών μεταξύ των Συμμάχων και των Ιαπώνων. Από το 1998 και μετά η εθνικιστική βία, η κακοδιαχείριση από την κυβέρνηση και η εγκληματικότητα έχουν υπονομεύσει την ασφάλεια της χώρας και έχουν προκαλέσει κοινωνικά προβλήματα. Οι Βόρειες Νήσοι του Σολομώντα διαιρούνται στα ανεξάρτητα Νησιά του Σολομώντα και στην Επαρχία Μπουγκαινβίλ στην Παπούα Νέα Γουινέα.

Αποτελείται από 922 νησιά συνολικά, από τα οποία 347 είναι κατοικημένα, που βρίσκονται διάσπαρτα σε μια έκταση 645.000 τ.χλμ. από τα οποία 28.450 καλύπτει η ξηρά που την κάνει τη δεύτερη σε έκταση νησιωτική χώρα του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού μετά την Παπούα Νέα Γουινέα, στα ανατολικά της οποίας βρίσκεται. Τα έξι μεγαλύτερα στα οποία κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι το Γκουανταλκανάλ, η Νέα Γεωργία, η Μαλέττα, η Μακίρα, η Τσόιζελ (Σουαζέλ) και η Σάντα Ιζαμπέλ. Το συνολικό μήκος των ακτών τους είναι 5.313 χλμ. Το νησιωτικό σύμπλεγμα εκτείνεται κατά 1.800 χλμ. από δυτικά προς ανατολικά και κατά 900 χλμ. από βορρά προς νότο. Είναι νησιά που βρίσκονται στο όριο της ινδοαυστραλιανής πλάκας.

Τα νησιά που αποτελούν το αρχιπέλαγος χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που έχουν ηφαιστειακή προέλευση και είναι ορεινά και στα κοραλλιογενή που είναι επίπεδα. Το μεγαλύτερο υψόμετρο βρίσκεται στο μεγαλύτερο από τα νησιά, το Γκουανταλκανάλ (2.311 μ., στο όρος Ποπομανατσέου, ενεργό ηφαίστειο). Στο νησί Ρένελ, το οποίο αποτελεί το νοτιότερο στο αρχιπέλαγος, βρίσκεται η μεγαλύτερη ανυψωμένη κοραλλιογενής ατόλη στον κόσμο, (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1998), όπου βρίσκεται και η μεγαλύτερη στο είδος της λιμνοθάλασσα, η Τενάγκο, με έκταση 155 τ. χλμ., όπου φιλοξενούνται πολλά ενδημικά είδη χλωρίδας και πανίδας[4].

Μερικά νησιά είναι:

  • Σουαζέλ ή Τσόιζελ (Choiseul)
  • Νήσοι Μικρής Γης (Shortland Islands)
  • Νήσοι Νέας Γεωργίας (New Georgia Islands)
  • Σάντα Ιζαμπέλ (Santa Isabel)
  • Νήσοι Ράσελ (Russell Islands)
  • Νήσοι Φλόριντα (Florida Islands)
  • Μαλάιτα (Malaita)
  • Γκουανταλκανάλ (Guadalcanal)
  • Σικαγιάνα (Sikaiana)
  • Μαραμασίκε (Maramasike)
  • Ουλάουα (Ulawa)
  • Ούκι (Uki)
  • Μακίρα (Makira ή San Cristobal)
  • Σάντα Άνα (Santa Ana)
  • Ρένελ (Rennell)
  • Μπελόνα (Bellona)
  • Νήσοι Σάντα Κρους (Santa Cruz Islands)

Η απόσταση μεταξύ των δυτικότερων και των ανατολικότερων νησιών είναι γύρω στα 1.500 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερα, οι Νήσοι Σάντα Κρους, βόρεια του Βανουάτου (από τους οποίους μέρος είναι η Τικόπια) είναι απομονωμένα σε 200 χλμ. και πλέον από τα άλλα νησιά.

Τα ηφαίστεια βρίσκονται σε μερικά από τα μεγαλύτερα νησιά, όπως το Γκουανταλκανάλ, ενώ άλλα μικρότερα νησιά αποτελούν μικροσκοπικές ατόλες, όπως η Όντονγκ Τζάβα, που καλύπτονται από φοινικόδεντρα και άμμο. Τα πλέον ενεργά ηφαίστεια είναι τα Τινακούλα (Tinakula) και Καβάτσι (Kavachi). Το Μπουγκαινβίλ γεωγραφικά είναι μέρος των Νήσων του Σολομώντα, όμως πολιτικά ανήκει στην Παπούα Νέα Γουινέα.

Το ισημερινό και ωκεάνιο κλίμα των νησιών είναι πολύ υγρό όλο τον χρόνο, με τη μέση θερμοκρασία να είναι 27 βαθμοί Κελσίου. Η πιο δροσερή περίοδος είναι από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο. Από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο οι βορειοδυτικοί άνεμοι προκαλούν βροχοπτώσεις, που είναι συχνές και επίσης περιστασιακούς κυκλώνες. Η ετήσια βροχόπτωση κατά μέσο όρο είναι 3.050 χιλιοστά.

Το αρχιπέλαγος των Νήσων του Σολομώντα αποτελεί τμήμα δύο αυτόνομων οικοπεριοχών. Τα περισσότερα από τα νησιά αποτελούν μέρος της οικολογικής περιοχής βρόχινων δασών των Νησιών του Σολομώντα, που περιλαμβάνει επίσης τα νησιά Μπουγκαινβίλ και Μπούκα, τα οποία αποτελούν τμήμα της Παπούα Νέας Γουινέας. Τα Νησιά Σάντα Κρους είναι τμήμα της οικολογικής περιοχής των βρόχινων δασών του Βανουάτου. Περισσότερα από 230 είδη ορχιδέας, καθώς επίσης και άλλα τροπικά φυτά απαντώνται στα νησιά. Ωστόσο, η πανίδα, όπως και η χλωρίδα είναι φτωχές στα νησιά, όπου ζουν αγριόχοιροι, κροκόδειλοι, πόσουμ, έντομα, φίδια και πτηνά.

Η χώρα έγινε ανεξάρτητη στις 7 Ιουλίου του 1978 από το Ηνωμένο Βασίλειο. Από το 1999 έως το 2004 η οικονομία του κράτους υπέστη πλήγμα εξαιτίας των εμφυλίων συγκρούσεων στο Γκουανταλκανάλ, που είχαν αποτέλεσμα τον θάνατο 100 ανθρώπων και τον εκτοπισμό πάνω από 20.000, οι οποίοι έγιναν εσωτερικοί πρόσφυγες στο σύνολο του νησιού. Στις 29 Απριλίου του 2009 συστάθηκε Επιτροπή Ειρήνης και Συμφιλίωσης, με την αγγλική ονομασία Solomon Islands Truth and Reconciliation Commission (TRC) [5] με σκοπό τη διερεύνηση των υποθέσεων εθνοτικής βίας που έλαβαν χώρα την περίοδο από το 1997 έως το 2003.[6] Το μοντέλο της στηρίχθηκε στην αντίστοιχη επιτροπή της Νότιας Αφρικής και για τη σύστασή της συνεργάστηκε ο τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης, Ντέσμοντ Τούτου.

Στις 2 Απριλίου του 2007, τα Νησιά Σολομώντα επλήγησαν από ένα καταστροφικό τσουνάμι. Οι αρχικές αναφορές έδειξαν ότι το τσουνάμι χτύπησε το νησί του Γκίζο. Το τσουνάμι προκλήθηκε από τον σεισμό μεγέθους 8 βαθμών στην κλίμακα Ρίχτερ του οποίου το επίκεντρο ήταν 349 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ονιάρα, σε βάθος 10 χιλιομέτρων. Σημειώθηκαν περισσότεροι από 25 μετασεισμοί άνω των 5 Ρίχτερ μεταξύ της 1ης και 2ης Απριλίου.

Ο απολογισμός των νεκρών που προκάλεσε το τσουνάμι ξεπερνά τα 30 άτομα και αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι αναφορές συνεχίζονται. Πολλοί, επίσης, είναι οι αγνοούμενοι. Ο μεγαλύτερος σεισμός που έχει σημειωθεί στη θάλασσα του Σολομώντα, από τις αρχές του 20ού αιώνα.

Πολίτευμα της χώρας είναι η Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Αρχηγός του Κράτους είναι από το 2022, ο Βασιλιάς Κάρολος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη (ή Γενικό Διοικητή). Γενικός Κυβερνήτης είναι ο Ντέιβιντ Βουνάγκι, ο οποίος ως μοναδικός υποψήφιος έγινε Γενικός Κυβερνήτης και ορκίστηκε στις 7 Ιουλίου 2019.

Εκτελεστική εξουσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ντε φάκτο αρχηγός Κράτους είναι ο Γενικός Κυβερνήτης, ο οποίος αποτελεί αντιπρόσωπο της Βασίλισσας. Ο Γενικός Διοικητής διορίζεται από τον Μονάρχη των Νήσων του Σολομώντα (στην περίπτωση αυτή τον εκάστοτε Μονάρχη του Ηνωμένου Βασιλείου) έπειτα από πρόταση του Εθνικού Κοινοβουλίου για πενταετή θητεία. Το αξίωμα είναι σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικό και συμβολικό, καθώς η εμπλοκή του Γενικού Διοικητή στα κυβερνητικά ζητήματα είναι περιορισμένη. Πριν τη θεσμοθέτηση του αξιώματος, ο Κυβερνήτης και ένα Εκτελεστικό Συμβούλιο διοικούσαν τα νησιά.

Γενικοί Κυβερνήτες των Νήσων του Σολομώντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νομοθετική εξουσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο, το οποίο απαρτίζεται από 50 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για 4 χρόνια. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.[7]

Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είναι ο ηγέτης του κόμματος με την πλειοψηφία εδρών στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

Πρωθυπουργοί των Νήσων του Σολομώντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διοικητική διαίρεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης των Νήσων Σολομώντα

Από διοικητική άποψη, η χώρα υποδιαιρείται σε 10 διοικητικές περιοχές (9 επαρχίες και η περιοχή της πρωτεύουσας). Οι 9 επαρχίες διοικούνται από εκλεγμένες επαρχιακές συνελεύσεις, ενώ η πόλη Χονιάρα κυβερνάται από δημοτικό συμβούλιο. Αναλυτικά οι επαρχίες είναι:

  • Γκουανταλκανάλ
  • Δυτική
  • Ιζαμπέλ
  • Κεντρική
  • Μακίρα- Ουλάουα
  • Μαλάιτα
  • Ρενέλ και Μπελόνα
  • Τεμοτού
  • Τσοϊζέουλ (Choiseul)
  • Χονιάρα, Πόλη

Η πλειονότητα των 595.613 κατοίκων των νησιών είναι Μελανήσιοι (94,5%), σύμφωνα με την απογραφή του 1999. Δύο σημαντικές επίσης εθνοτικές ομάδες είναι οι Πολυνήσιοι (3%) και οι Μικρονήσιοι (1,2%).[7]

Σήμερα ομιλούνται 74 γλώσσες στα Νησιά του Σολομώντα, παρότι τέσσερις από αυτές έχουν πια εκλείψει.[8] Στα κεντρικά νησιά, ομιλούνται κυρίως οι μελανησιακές γλώσσες. Οι μετανάστες από το Κιριμπάτι και το Τουβαλού μιλούν μικρονησιακές γλώσσες. Σε άλλα νησιά μιλούν πολυνησιακές γλώσσες. Επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά, ωστόσο μόλις το 1-2% του πληθυσμού μιλά αγγλικά. Η λίνγκουα φράνκα είναι η διάλεκτος πίτζιν (Pijin) των Νήσων του Σολομώντα.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 65,2 χρόνια (62,9 χρόνια οι άνδρες και 67,9 οι γυναίκες).[9]

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Εξωτερική πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ είχε αναγνωρίσει αρχικά την Ταϊβάν, τον Σεπτέμβριο του 2019 η κυβέρνηση των Νήσων του Σολομώντα αναγνώρισε την Κίνα.

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των νησιών έγινε η πρώτη ομάδα που νίκησε τη Νέα Ζηλανδία για την πρόκριση σε αγώνα πλέι οφ εναντίον της Αυστραλίας, στα πλαίσια της προκριματικής φάσης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Ωστόσο, υπέστησαν δεινή ήττα με 7-0 στην Αυστραλία και 2-1 στην έδρα τους από τα "Καγκουρό".

Στις 14 Ιουνίου του 2008 η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου σάλας των νησιών κατέκτησε το πρωτάθλημα Ωκεανίας στα Φίτζι και προκρίθηκε στο Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου σάλας της FIFA, που έγινε το 2008 στη Βραζιλία. Τέλος, η ομάδα μπιτς σόκερ των Νήσων του Σολομώντα θεωρείται η καλύτερη στην Ωκεανία και έχει προκριθεί στα τρία τελευταία παγκόσμια κύπελλα μπιτς σόκερ της FIFA.

  1. «Population». Solomon Islands National Statistics Office. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2024. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «Νήσοι Σολομώντα». ΔΝΤ. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  3. Human Development Report 2021-22: Uncertain Times, Unsettled Lives: Shaping our Future in a Transforming World (PDF). hdr.undp.org. United Nations Development Programme. 8 Σεπτεμβρίου 2022. σελίδες 272–276. ISBN 978-9-211-26451-7. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. 
  4. Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006, τ. 15, σελ. 374.
  5. «Document - Solomon Islands: The Truth and Reconciliation Commission cannot work in isolation | Amnesty International». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2009. 
  6. «PM Sikua Announces TRC Team». Solomon Times. 27-04-2009. http://www.solomontimes.com/news.aspx?nwID=3919. Ανακτήθηκε στις 29-04-2009. 
  7. 7,0 7,1 Νήσοι Σολομώντα Αρχειοθετήθηκε 2016-09-14 στο Wayback Machine. CIA World Factbook
  8. Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Solomon Islands στο Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International
  9. Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Προσδόκιμο ζωής και υγιές προσδόκιμο ζωής, Δεδομένα ανά χώρα
  • Randell, N. (2003) The White Headhunter Carroll & Graf Publishers, New York
  • Dinnen (2002), ‘Winners and losers: politics and disorder in the Solomon Islands 2000-2002’, The Journal of Pacific History, Vol.37, No.3, pp. 285–98.
  • Fraenkel, J. (2004) The Manipulation of Custom: from Uprising to Intervention in the Solomon Islands, Pandanus Books, Sydney
  • Moore, C. (2004) Happy Isles in Crisis: the Historical Causes for a Failing State in Solomon Islands, 1998-2004, Asia Pacific Press, Canberra
  • Kabutaulaka, T (2001) Beyond ethnicity: the political economy of the Guadalacanal crisis in Solomon Islands Αρχειοθετήθηκε 2011-07-28 στο Wayback Machine., SSGM Working Paper 01/1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]